Bauernhof Eis / Boerderij ijs

Af en toe moet de waard er een dagje uit, zo ging hij naar het grenzegebied of in zijn eigen woorden met een rollende r : 'Grenzgebiet'. Er werd hem geen strobreed in de weg gelegd toen hij de grens overging. Wel zag hij een collega uit het vak dienst doen bij diens pand aan de wegkant, het deed hem denken aan zijn zelfbeeld: brildragend, wat gebogen lopend en een forse buik, die door een bretelbroek op zijn plaats werd gehouden.
Hij dacht na over die man, terwijl hij langzaam verdween in de verte. "Deutscher Mann", sprak hij voor zich zelf, "wass willst du eigentlich, ein Lohn oder Hohn?" Vanzelfsprekend bleef het antwoord uit en hij naderde de Göring Allee, die hij insloeg. Er stond een bushalte met dezelfde naam, daarna werd het landschap leger.
Bij een wat afgelegen plek stopte hij en liet het landschap op zich inwerken. Pas gemaaid gras lag heerlijk ruikend te drogen, aan de rand van het veld stond een kar met een opschrift: 'Bauernhof Eis - Boerderij ijs". Het was laat in de middag, de zon scheen fel en hij kreeg een gedachte: wat er met dat boerenijs mogelijk was, zou ook met ijs uit het café moeten kunnen.

Oh, heer...

foto: Bert Bevers (B.)

    Heden naar Gent (B.) op zijn Kreidler Florett. De reistijd is plus minus drie uur, maar in zijn tempo en op zijn vervoermiddel gemakkelijk het dubbele. Hij sukkelt voort op zijn antieke brommer, terwijl de wind om zijn helm suist. De waard rijdt door het Gelders landschap, het Brabants landschap en bereikt tenslotte het Vlaams gebied waarin Gent ligt. Uit de verte ziet hij het Belfort van Gent zich al aftekenen, hij bereikt zijn stad van vertier.
    Zijn velomoteur legt hij vast aan een dikke ketting in de binnenstad. Eerst maar naar het Design museum Gent, waar ze de Moto 6.5 van Philippe Starck hebben staan. Oh heer, wat een schoonheid, de Aprilia Moto 6.5 onder de drie plafondspots...

Ach...

Ach, dat is lang geleden dat ik hier instapte! Wij gaan zitten voor een raam en bestellen een drankje, om precies te zijn: een Pernod, met ijs en water. Tevreden kijken wij naar buiten en zien de bus genaamd Café Radstaak weerspiegelen in het water van een vreemd kanaal. In de krant die open ligt staat een gedicht dat luidt:

In de trein, in de bus
Stil naar buiten staren
Ik doe het niet bewust

Mensen en gebouwen gaan aan me voorbij
Maar toch vind ik de rust
Al is het niet geluidloos...
In de trein, in de bus.

Diskette in stijl

    De Stijl moest het het doen zonder computer en wij doen het al lang weer zonder diskette. Fontleverancier P22 maakt in deze advertentie het object weer even onsterfelijk met deze Constructivistische Font set.
In de schilderkunst speelde, kort voor de Eerste Wereldoorlog, de Russische avant-garde een opvallend belangrijke rol in de ontwikkeling van de abstracte kunst. Uit het rayonisme van Mikhaïl Larionov en het suprematisme van Kazimir Malevitsj puurde Vladimir Tatlin het bekende constructivisme.
    Na een voorschot van ƒ 600,- ontvangen te hebben van Meyer-Fierz zag Van Doesburg kans om een tijdschrift voor de groep ‘bewust abstracten’ op te richten. Van dit geld richtte hij in december 1916 een atelier in Leiden in van waaruit hij mensen begon te polsen om voor het tijdschrift te schrijven.
    Op 19 mei 1917 had hij de toezegging van Mondriaan, Van der Leck en Antony Kok. Door de grote papierschaarste, waarvan tijdens de Eerste Wereldoorlog in Nederland sprake was, en het vinden van adverteerders, kwam het eerste nummer van De Stijl pas in november 1917 uit.

Grolsch in Engeland

    Uit het analoge ringbandarchief: een détail van een billboard ergens in Zuid-Engeland in de jaren ‘80. Grolsch probeerde daar voet aan wal te krijgen met deze campagne waarin de schrijver ‘I.M.A. Phibba’ (ik ben een zuiplap) zijn held met twee vingers de fles wil laten openen.
    Bierbrouwer Grolsch heeft de omzetdaling in Groot-Brittannië slechts ten dele weten te stoppen. Vorig jaar verloor de brouwer er 5 procent van de omzet .Het verlies aan marktaandeel was door Grolsch ingecalculeerd. We hebben een derde minder promoties gedaan. Wij geloven in de kracht van bier.
    Om onze resultaten verder te verbeteren komen we met gedurfde innovaties. Een van die innovaties is een nieuwe groene fles in plaats van de oude bruine. Daarmee is Grolsch na 25 jaar uit het convenant gestapt met de andere brouwers over de vorm van de fles. Alle supermarkten hebben de nieuwe fles opgenomen. Ze geloven dus in de kracht van deze vernieuwing.
Onder de illustratie in stijl staat slecht leesbaar de tekst: As Hard As He Tried Fred Could Never Pull It Off. Dat is al wel gelukt door zijn dame, gedeeltelijk zelfs met haar outfit...

Dichtersbankje

Café Radstaak is ook een café voor wat outsiders 'lage cultuur' noemen. Eerder kwam hier al het fenomeen 'Caféracerdag' ter sprake, deze keer betreft het een bank die verzwolgen wordt. De boom vreet hem langzaam op, er is geen parkwacht die dat verhindert. Wij wijden de bank aan Jules Deelder en natuurlijk het volgende gedicht:

Blues on tuesday

Geen geld.
Geen vuur.
Geen speed.

Geen krant.
Geen wonder.
Geen weed.

Geen brood.
Geen tijd.
Geen weet.

Geen klote.
Geen donder.
Geen reet.

Cultuurgoed

Textielwarenhuis "De Zon" aan de Misterstraat in Winterswijk is sinds de jaren '60 van de vorige eeuw niet meer veranderd. De etalage heeft een glazen 'eiland' waar omheen gelopen kan worden om meer en intiemer te kijken naar de waren die uitgestald zijn door twee etaleurs met elk een verschillend 'handschrift'. Binnen brandt aan het plafond een overdadig aantal tl-buizen, die een nogal onbarmhartig licht verspreiden. De lay-out van de winkel heeft de laatste modes glansrijk weerstaan en ook de uitgestalde kleding is van een tijdloos karakter. De cliëntèle komt uit de wijde omgeving om zich te voorzien van een bloemetjesschort, een lange witte onderbroek, een degelijk hoofddeksel of een corset. Wij mogen vrijelijk fotograferen van de vriendelijke eigenaar, terwijl we een gesprek hebben over de toekomst van het bedrijf. De plaats van het gebouw is gewild voor nieuwbouw, het is nog maar een kwestie van tijd voordat op een dag deze winkel plotseling zijn lichten zal doven en de etalagepoppen een andere baan moeten zoeken van de projectontwikkelaar. Als souvenir van mijn bezoek aan dit 'cultuurgoed' vraag ik een bon op naam voor mijn blauwe boerenzakdoek. "Radstaak was hier", wil ik ermee zeggen, maar wie zal daar ooit naar vragen?

Met dank aan Lies Willers van die mij wees op deze winkel.